Szkolny doradca zawodowy
KWALIFIKACJE DORADCY ZAWODOWEGO W SZKOLE
na podst. Szkolny doradca zawodowy, www.koweziu.edu.pl/download.php?plik=sdz.pdf
Kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela doradcy zawodowego w przedszkolach i szkołach podstawowych (ponadto w placówkach kształcenia ustawicznego i centrach kształcenia zawodowego) posiada osoba, która ukończyła:
· studia pierwszego stopnia w zakresie doradztwa zawodowego oraz posiada przygotowanie pedagogiczne lub
· studia pierwszego stopnia na dowolnym kierunku (specjalności) i studia podyplomowe w zakresie doradztwa zawodowego oraz posiada przygotowanie pedagogiczne.
Kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela doradcy zawodowego w liceach ogólnokształcących, technikach, branżowych szkołach I i II stopnia (ponadto w szkołach policealnych, kolegiach pracowników służb społecznych, poradniach psychologiczno – pedagogicznych, bibliotekach pedagogicznych, placówkach doskonalenia nauczycieli, kolegiach pracowników służb społecznych, placówkach oświatowo – wychowawczych, oraz placówkach zapewniających opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem zamieszkania) posiada osoba, która ukończyła:
· studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie w zakresie doradztwa zawodowego oraz posiada przygotowanie pedagogiczne lub
· studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie na dowolnym kierunku (specjalności) i studia podyplomowe w zakresie doradztwa zawodowego oraz posiada przygotowanie pedagogiczne
Kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela doradcy zawodowego w przedszkolach specjalnych, szkołach podstawowych specjalnych, oddziałach specjalnych w szkołach podstawowych ogólnodostępnych, szkołach ponadpodstawowych specjalnych (ponadto specjalnych ośrodkach szkolno – wychowawczych, specjalnych ośrodkach wychowawczych dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, szkołach specjalnych przysposabiających do pracy dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, szkołach wchodzących w skład młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii, szkołach w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich) posiada osoba, która ukończyła:
· studia pierwszego stopnia w zakresie doradztwa zawodowego oraz posiada przygotowanie pedagogiczne lub
· studia pierwszego stopnia na dowolnym kierunku (specjalności) i studia podyplomowe w zakresie doradztwa zawodowego oraz posiada przygotowanie pedagogiczne
ponadto: studia, studia podyplomowe, zakład kształcenia nauczycieli lub kurs kwalifikacyjny w zakresie pedagogiki specjalnej odpowiedniej do niepełnosprawności uczniów lub rodzaju placówki.
STATUS SZKOLNEGO DORADCY ZAWODOWEGO:
etatowy pracownik szkoły z wydzielonym pensum godzin na realizację zadań.
CZAS PRACY SZKOLNEGO DORADCY ZAWODOWEGO:
tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć prowadzonych bezpośrednio z uczniami lub wychowankami albo na ich rzecz powinien wynosić 20 godzin, analogicznie jak pracowników pedagogicznych z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
WYMAGANIA PSYCHOLOGICZNE, JAKIE MUSI
SPEŁNIAĆ
SZKOLNY DORADCA ZAWODOWY:
- komunikatywność,
- szacunek dla autonomii ucznia,
- wzbudzanie zaufania, dyskrecja, empatia,
- operatywność, przedsiębiorczość, otwartość na zmiany,
- umiejętność współpracy,
- świadomość własnych ograniczeń w zakresie udzielania pomocy.
KORZYŚCI WYNIKAJĄCE Z DZIAŁALNOŚCI SZKOLNEGO DORADCY ZAWODOWEGO:
Dla indywidualnych odbiorców:
- łatwy dostęp do informacji edukacyjnej i zawodowej – dla uczniów, nauczycieli oraz rodziców,
- poszerzanie edukacyjnych i zawodowych perspektyw uczniów,
- świadome, trafniejsze decyzje edukacyjne i zawodowe,
- ułatwienie wejścia na rynek pracy dzięki poznaniu procedur pozyskiwania i utrzymania pracy,
- świadomość konieczności i możliwości zmian w zaplanowanej karierze zawodowej,
- mniej niepowodzeń szkolnych, zniechęcenia, porzucania szkoły a potem pracy, jako konsekwencji niewłaściwych wyborów.
Dla szkół:
-
realizacja
zobowiązań wynikających z zapisów zawartych w ramowych statutach szkół oraz
centrów kształcenia praktycznego i centrów kształcenia ustawicznego,
Dla innych podmiotów edukacyjnych:
- uzyskanie przepływu informacji zawodowej sprzyjającego trafnym wyborom uczniów i korzystnie wpływającego na dostosowanie programów nauczania do wymagań rynku pracy,
- możliwość zatrudnienia nauczyciela przygotowanego do prowadzenia orientacji zawodowej dzięki wprowadzeniu stanowiska szkolnego doradcy zawodowego – stabilizacja kadry podejmującej te działania na terenie placówek.
Dla państwa i władz lokalnych:
- zwiększenie świadomości społecznej, dotyczącej konieczności racjonalnego planowania rozwoju zawodowego przez jednostki,
- podejmowanie właściwych decyzji, efektywnie przeciwdziałających bezrobociu,
- zapewnienie powszechności i dostępności usług doradczych zalecanych przez Komisję Unii Europejskiej.
Dla pracodawców:
- zwiększenie szansy znalezienia odpowiednio przygotowanych kandydatów, świadomych oczekiwań rynku pracy.
UMIEJĘTNOŚĆ KOMUNIKACJI W PROCESIE PORADNICZYM:
- umiejętność uważnego, aktywnego słuchania,
- umiejętność rozpoznawania werbalnych i pozawerbalnych odczuć ucznia,
- wewnętrzna umiejętność słuchania samego siebie,
EMPATIA – zasadniczy czynnik kontaktu z uczniem!
- słuchanie ucznia, rozumienie ucznia i jego problemów (komunikowanie uczniowi, że jest rozumiany),
- komunikowanie uczniowi tego rozumienia (aby mógł rozwijać rozumienie siebie i podejmować na tej podstawie różne działania)
- empatia jako narzędzie do utrzymania uwagi ucznia na najbardziej istotnych obszarach rozmowy.
SZTUKA SONDOWANIA I PODSUMOWYWANIA:
- pomaganie uczniowi w dostrzeżeniu, nazwaniu, zanalizowaniu i wyjaśnieniu pewnych zagadnień (aby mógł zrobić kolejny krok na drodze do zaplanowania ścieżki edukacyjno – zawodowej),
- pomaganie uczniowi w uzyskaniu większej jasności sytuacji, wypełnieniu brakujących elementów,
- zbieranie uzyskanych informacji w celu zobaczenia
przez ucznia własnej sytuacji w szerszej perspektywie.
KOMPETENCJE ZWIĄZANE ZE
STOSOWANIEM ZAAWANSOWANYCH TECHNIK:
- umiejętność zachęcania ucznia do opowiadania o problemach oraz ich analizowania, a także do przełamywania barier,
- sprawność w pomaganiu uczniom w stawianiu wyzwań samym sobie, zmienianiu ograniczających ich zachowań oraz w odnajdywaniu motywacji do pokonywania własnych słabości,
- umiejętność dawania fachowych wskazówek do stawiania sobie wyzwań przez ucznia,
- umiejętność doprowadzenia ucznia do określenia jego rzeczywistych potrzeb i aspiracji w perspektywie przyszłości, a następnie wskazanie na możliwości realizacji jego celów.
Opracowanie:
(na podst. G. Egan, Kompetentne pomaganie, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2002)
Elżbieta Swat-Padrok
516 KBPOZIOM FAKTÓW:
- podstawa budowania informacji zwrotnej,
- doradca opisuje to, co widzi, słyszy, co czuje w danej chwili,
- fakty pozwalają na uniknięcie oceniania, jednak posługiwanie się tylko tym poziomem sprawia, że relacja staje się mało plastyczna.
Przykład: Wiele osób spóźniło się na dzisiejsze warsztaty.
POZIOM INTERPRETACJI:
- najczęściej stosowana forma komunikacji,
- forma charakterystyczna dla komunikacji rodzic-dziecko, nauczyciel-uczeń, szef-pracownik,
- zawiera ocenę danej osoby – pomija poziom faktów, które od razu są interpretowane,
- jest źródłem różnych nastawień i emocji między nadawcą a odbiorcą, może powodować zakłócenia w rozumieniu intencji.
Przykład: Ale jesteście spóźnialscy.
POZIOM METAFOR (KOMUNIKACJA POŚREDNIA):
- uczniowie są zróżnicowani pod względem języka metafor – nie ma pewności, czy metafora zostanie odebrana zgodnie z intencją doradcy,
- u osób mało wrażliwych na metaforę może wzbudzać obawę przed kontaktem, wywoływać napięcie czy niepokój,
- dzięki metaforze kontakt jest jednak barwny, zwykle budzi większą ciekawość i zaangażowanie ucznia,
- ze względu na pośredni charakter komunikacji – można poruszać w sposób subtelny nawet trudniejsze tematy,
- może poszerzać wyobraźnię ucznia i zwiększać perspektywę rozwiązań,
- może służyć również do zmniejszania oporu ucznia przed kontaktem z doradcą.
Przykład: Anegdota, opowieść, przykłady z filmów, książek, dowcipy na temat spóźniania się.
Opracowanie:
(na podst. M. Tarkowska, Rozmowa doradcza. Wspólne poszukiwanie rozwiązań, MPiPS, Warszawa 2006)
Elżbieta Swat-Padrok
BARIERY W KOMUNIKACJI DORADCA – UCZEŃ
- DOBRE RADY – typu powinnaś, nie powinnaś – mają zwykle charakter kategoryczny, mogą
wzbudzać poczucie winy; często spotykany błąd u początkujących doradców
i/lub też doradców mocno osadzonych w roli rodzica – przeświadczonych o
tym, że uczestnicy zajęć/konsultacji potrzebują dobrych rad.
- WYPYTYWANIE
– zbyt częste, nadmierne zadawanie pytań – w efekcie uczeń może czuć się
nie słuchany, nie zrozumiany; zwykle jest to wyrazem bezradności
prowadzącego i braku pomysłu na efektywną interwencję.
- POCIESZANIE – w istocie służy zaprzeczaniu
uczuciom, gdyż odciąga uwagę od tego, co aktualnie przeżywa dana osoba;
zwykle służy tylko wspierającemu, który nie jest gotów na konfrontację z
emocjami swojego klienta.
- ZMIANA TEMATU – służy unikaniu lub odwlekaniu w czasie fazy konfrontacji; uczeń może czuć się nie słuchany, może też mieć poczucie, że jego problem jest bagatelizowany.
Ponadto często spotykanymi barierami w komunikacji są:
- moralizowanie, osądzanie, ocenianie,
- próby znalezienia zbyt szybkich i powierzchownych rozwiązań,
- przenoszenie obaw i opinii na innych,
- pocieszanie i rozśmieszanie ucznia,
- chęć wyręczenia ucznia,
- blokowanie emocji ucznia,
- szukanie popularności i aprobaty,
- zbytnie gadulstwo,
- koncentracja na własnych problemach,
- emocjonalny stosunek doradcy do problemów ucznia,
- narzucanie uczniowi swojego punktu widzenia,
- odsyłanie ucznia do innego specjalisty, nawet gdy nie ma takiej potrzeby.
Opracowanie:
(na podst. M. Tarkowska, Rozmowa doradcza. Wspólne poszukiwanie rozwiązań, MPiPS, Warszawa 2006)
Elżbieta Swat-Padrok
WOLNOŚĆ
- dobrowolność korzystania z pomocy doradcy, niezależność decyzji ucznia w tym zakresie,
- zatrzymywanie na siłę ucznia jest godzeniem w jego podstawowe prawa!
- uczeń
powinien mieć możliwość dokonywania wyborów zgodnie z własną wolą:
nie można uczynić z niego osoby zewnątrzsterownej!
Doradca nie podejmuje decyzji za ucznia…
- doradca nie może realizować swoich ukrytych celów (działam dla Twojego dobra),
- pomoc etyczna nie ma nic wspólnego z wyręczaniem ucznia i rozwiązywaniem za niego problemów – blokuje bowiem rozwój jego zaradności i odpowiedzialności za swoje życie.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
- świadomość swojego działania jako doradcy i gotowość do ponoszenia konsekwencji swoich działań,
- rodzaje:
- odpowiedzialność za to, jakim jestem doradcą – odpowiedzialność za własną wiedzę i umiejętności oraz rozdzielanie życia prywatnego od zawodowego,
- odpowiedzialność za własną pracę – konkretne działanie w sytuacji pomocowej – m.in. nawiązywanie kontaktu, dobór metod pracy, komunikacja; częściowa odpowiedzialność za stany emocjonalne ucznia i za podejmowane przez niego działania,
- odpowiedzialność wobec społeczeństwa – jakość usług doradcy rzutuje na wizerunek placówki, której jest pracownikiem; dodatkowo wpływa na wizerunek doradcy w ogólnym, społecznym odbiorze; wpływa także pośrednio na rodzinę, przyjaciół, znajomych ucznia.
UCZCIWOŚĆ
- wobec siebie i wobec innych,
- przyznawanie się do swojej niewiedzy (doradca zawodowy nie musi wiedzieć wszystkiego),
- szczerość wobec ucznia – poszanowanie prawdy,
- kongruencja: wewnętrzna i zewnętrzna spójność doradcy (C. Rogers).
GODNOŚĆ I SZACUNEK
- wiąże się z wolnością i odpowiedzialnością za podejmowane wybory i działania,
- szacunek dla samego siebie i innych ludzi – bez względu na rodzaj przejawianych przez nich zachowań,
- nie jest to akceptacja tego, co uczeń robi, ale dostrzeganie możliwości zmiany zachowania ucznia na lepsze: zadaniem doradcy jest też tworzenie warunków do jakościowej zmiany stanów psychicznych, zachowania, życia ucznia,
- szacunek dla ucznia to także budowanie partnerskiego układu – tworzenie bezpiecznych warunków, dobrej atmosfery, zaufania – poprzez zmniejszanie dystansu do doradcy.
TOLERANCJA
- przyznanie uczniowi prawa do własnych poglądów, odmiennych przekonań, innego sposobu odczuwania i zachowania, własnego stylu życia,
- postawa związana z wyrozumiałością, cierpliwością i szacunkiem – nawet dla uczniów, którzy zachowują się niemoralnie – nie jest równoznaczna z akceptacją!
- brak tolerancji ze strony doradcy budzi w uczniu lęk, poczucie zagrożenia, a nawet zablokowanie współpracy z jego strony.
POUFNOŚĆ
- zachowanie tajemnicy dotyczącej sytuacji życiowej ucznia, przeżywanych przez niego uczuć, zachowań – obowiązuje również po przejściu doradcy na emeryturę!
- doradca powinien na samym początku spotkania poinformować o tej zasadzie – pomoże to w budowaniu atmosfery zaufania,
- szczególne sytuacje, które mogą zmuszać do złamania zasady poufności: zagrożenie zdrowia i życia ucznia lub bliskich mu osób; skomplikowane sytuacje, gdzie pojawia się konieczność poszukiwania wsparcia u innych specjalistów, korzystanie z superwizji.
Opracowanie:
(na pdst. A. Czerkawska, A. Czerkawski, Etyczny wymiar poradnictwa zawodowego, KOWEZiU, Warszawa 2005)
Elżbieta Swat-Padrok
JAKIM TYPEM DORADCY JESTEŚ?
PORADNICTWO DYREKTYWNE zakłada znaczną przewagę doradcy nad
uczniem. Oparte jest na koncepcji
behawioralnej. Doradca wie, co jest dobre i pożądane i steruje, nierzadko manipuluje
uczniem, dając mu gotowe
rozwiązania.
Uczeń jest tu
niesamodzielny –
doradca stosuje wzmocnienia
pozytywne: nakłanianie, przekonywanie, ocenianie; udziela
wskazówek, posługuje się wykładem, treningiem. Uczniowi pozostaje:
zwerbalizowanie problemu, zadawanie pytań, stosowanie się do zaleceń.
EKSPERT (skrajny typ doradcy): powinien znać doskonale wszystkie zawody (poznanie osobowości ucznia nie jest tutaj tak istotne):
- skupia się na sytuacji zewnętrznej, która determinuje zachowanie ucznia,
- posługując się koncepcją diagnostyczną wyboru zawodu, potrafi zdiagnozować cechy i dopasować je do odpowiedniego zawodu,
- ma dużą wiedzę, doświadczenie; wie, co dla danego ucznia jest najlepsze (ma takie wewnętrzne przekonanie),
- stosując odpowiednie kary i nagrody w postaci pochwał lub wskazania na niedostatki czy braki – wpływa, nakłania ucznia, aby wybrał taki zawód, który doradca ekspert uważa za najbardziej dla niego odpowiedni,
-
odpowiedzialność za udzieloną poradę zawodową leży po stronie doradcy, gdyż uczeń z założenia jest bierny (wyboru dokonuje tak naprawdę doradca).
INFORMATOR (mniej ekstremalny od eksperta):
-
zajmuje się głównie informacją o możliwości zatrudnienia, zawodach i propagowaniem (w łagodniejszej formie) jego zdaniem najlepszego zawodu dla ucznia.
PORADNICTWO LIBERALNE zbudowane jest na koncepcji humanistycznej. Można je określić mianem pomocy starszego brata, gdzie doradca pozwala uczniowi na tworzenie i wytyczanie własnej drogi życiowej. Tworzy się wówczas relacja oparta na empatii dwóch równorzędnych partnerów. W tym kontekście uczeń posiada duży potencjał, który tylko należy odkryć: uczeń nie zawsze zdaje sobie bowiem sprawę ze swoich mocnych stron.
Aby wywiązać się z zadań, doradcy powinni tu postępować według 3 podstawowych zasad (jest to tzw. TRIADA ROGERSA):
a) być kongruentnym (być sobą) (KONGRUENCJA),
b) szanować ucznia bezwarunkowo, akceptując go takim, jaki jest (AKCEPTACJA),
c) umieć „wczuwać się”, w jego sytuację, a nie oceniać czy krytykować (EMPATIA).
LESEFERYSTA
- nie jest zorientowany na zawody, ale na ucznia,
- nie ma gotowych odpowiedzi, jaki zawód powinien on wybrać, bo wie, że każdy uczeń jest inny i to, co jest dobre i wartościowe dla doradcy, nie musi być takim dla radzącego się,
- konstruowanie kariery traktowane jest tu jako proces rozwojowo-wychowawczy,
- chce wspólnie z uczniem przebywać drogę rozwoju zawodowego, ale niekoniecznie zamykać ją wyborem konkretnego zawodu,
- poświęca uczniowi wiele czasu, pobudza go do poznania siebie, również pod kątem wykonywania zawodu,
- stwarza możliwości samoanalizy, oświetla „pole problemowe”, ale nie udziela konkretnych porad,
- ostateczną decyzję co do wyboru dalszej drogi zawodowej i odpowiedzialność za wybór pozostawia uczniowi.
SPOLEGLIWY OPIEKUN (mniej ekstremalny od leseferysty):
- ciepły, otwarty i akceptujący,
- stymuluje do aktywności, pobudza do refleksji,
- nie narzuca zdania, ale też w sytuacji, gdy jest proszony, nie rezygnuje z udzielania porady,
-
uczeń sam podejmuje decyzję zawodową, przy akceptacji spolegliwego opiekuna, zatem odpowiedzialność za decyzję jest tu rozłożona, większa jednak po stronie ucznia.
PORADNICTWO DIALOGOWE, w którym doradca i radzący się wspólnie poszukują alternatyw i poszerzają spojrzenie na konteksty problemu. Podstawą tego typu poradnictwa jest koncepcja poznawcza człowieka. Jest to poradnictwo partnerskie, w którym proces poradniczy przyjmuje najczęściej postać dialogu. Doradca jest tu również partnerem ucznia w procesie wyboru szkoły/zawodu, jednak posiada większe kompetencje. Pozwala mu to inspirować ucznia do działania, stawiania sobie nowych celów, planowania.
KONSULTANT jest typowym przedstawicielem doradcy dla poradnictwa dialogowego:
- zakłada, że informacje płynące ze struktur poznawczych ucznia i ze środowiska zewnętrznego ukierunkowują jego działania;
- uczeń konsultuje swe wybory, więc odpowiedzialność za wybór zawodu jest rozłożona między ucznia i doradcę
- przywiązuje uwagę do motywów wyboru ucznia, jego wartości, preferencji.
Opracowanie
(na podst. B. Wojtasik, Podstawy poradnictwa kariery. Poradnik dla nauczycieli, KOWEZiU, Warszawa 2008)
Elżbieta Swat-Padrok
NARZĘDZIA DIAGNOSTYCZNE W INDYWIDUALNYM DORADZTWIE ZAWODOWYM
(wybrane)
TESTY PSYCHOLOGICZNE W DORADZTWIE ZAWODOWYM
INTELIGENCJA I PROCESY POZNAWCZE
BATERIA TESTÓW APIS-Z (młodzież kończąca szkołę średnią, studenci, dorośli) – do stosowania przez psychologów.
BATERIA TESTÓW APIS-P (uczniowie kończący SP, uczniowie gimnazjum, młodzież rozpoczynająca naukę w szkole ponadgimnazjalnej) – do stosowania przez psychologów.
ZESTAW TESTÓW UZDOLNIEŃ (uczniowie od 12 roku życia) – do stosowania przez psychologów.
OSOBOWOŚĆ
INWENTARZ OSOBOWOŚCI NEO-FFI(młodzież, dorośli) – do stosowania przez psychologów.
KWESTIONARIUSZ KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH KKS (młodzież, dorośli) – do stosowania przez psychologów.
ZAINTERESOWANIA
KWESTIONARIUSZ ZAINTERESOWAŃ ZAWODOWYCH KZZ (młodzież, dorośli) – do stosowania przez doradców zawodowych w UP i OHP.
WIELOWYMIAROWY KWESTIONARIUSZ PREFERENCJI WKP (młodzież, dorośli) – do stosowania przez psychologów, pedagogów, doradców zawodowych.
POZOSTAŁE NARZĘDZIA (nie tylko dla psychologów)
OBRAZKOWY TEST ZAWODÓW BBT M.ACHTNICHA – wymagane szkolenie (uprawnienia).
KWESTIONARIUSZ BERGERA (CHARAKTEROLOGIA) – wymagane szkolenie (uprawnienia).
KWESTIONARIUSZ UZDOLNIEŃ PRZEDSIĘBIORCZYCH (KUP)
(w tym IPD – Indywidualny Plan Działania) – wymagane szkolenie (uprawnienia).
WSTĘPNA ORIENTACJA ZAWODOWA (WOZ)
KARTA ZAINTERESOWAŃ
Autor: J. Woroniecka.
Źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
ANKIETA SKŁONNOŚCI ZAWODOWYCH
Autor: J. Woroniecka, na podst. propozycji B. A. Klimowa.
Źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
www.doradztwo.ore.edu.pl/przygotowanie-uczniow-gimnazjum-wyboru-zawodu/
KWESTIONARIUSZ WIELORAKIEJ INTELIGENCJI H. Gardnera
(8 typów inteligencji)
Wg. A.Smith "Accelerated Learning in the Classroom”
oprac.: M. Łukasiewicz.
Źródło: m.in. Biuletyn Psychologiczno-Pedagogiczny Nr 1/2000,
SKALA ZDOLNOŚCI SPECJALNYCH (poszerzony kwestionariusz H. Gardnera, 10 typów zdolności) (wersje dla: szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalnej)
Autor: Edyta Charzyńska, Ewa Wysocka
KWESTIONARIUSZ ZAINTERESOWAŃ ZAWODOWYCH
Źródło: A. Paszkowska-Rogacz,
Warsztat pracy europejskiego doradcy kariery zawodowej, Warszawa 2002.
www.lo.wszp.edu.pl/.../KWESTIONARIUSZ_ZAINTERESOWAN_ZAWODO...
MŁODZIEŻOWY KWESTIONARIUSZ ZAINTERESOWAŃ ZAWODOWYCH (MŁOKOZZ)
Autor: Anna Paszkowska-Rogacz.
KWESTIONARIUSZ PREFERENCJI I ZAINTERESOWAŃ ZAWODOWYCH (Autotest)
(na bazie teorii J.Hollanda)
www.gim29.wroc.pl/storage/.../4_Test%20Holanda%20-skłonności%20zawodowe.do...
KWESTIONARIUSZ PREDYSPOZYCJI ZAWODOWYCH
(na bazie teorii Hollanda)
(wersja dla gimnazjum, wersja dla szkoły ponadgimnazjalnej: arkusze + podręcznik)
TEST PREDYSPOZYCJI ZAWODOWYCH
(na bazie teorii Hollanda)
www.projektzklasa.pl/components/com_projektzklasa5/projekt_z_klasa_zalaczniki/test_predyspozycji.pdf
KWESTIONARIUSZ PREFERENCJI JOB-6
(na bazie teorii Hollanda)
oprac. na podst. S. Retowski, Test preferencji zawodowych, Sopot 2009.
www.kgzp.econ.umk.pl/files/file/kwestionariusz_preferencji.pdf
TEST SAMOOCENY (AUTOTEST)
(na bazie teorii Hollanda)
www.pedagog-szkolny.pl/index.php/testy/test-do-samooceny-holland
TEST DO SAMOBADANIA „Właśnie to lubię robić!”
(wersje dla: szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadgimnazjalnej)
www.edukacja.warszawa.pl/sites/edukacja/files/doradztwozawodowe/6673/attachments/zalacznik_do_scenariusza_4.pdf
TEST ZAINTERESOWAŃ ZAWODOWYCH
Autor: Katarzyna Rewers
www.docplayer.pl/6688507-Test-zainteresowan-zawodowych
TEST MOTYWACJI realizacji planów i zamierzeń związanych z przyszłością zawodową
Autor: Katarzyna Rewers
https://docplayer.pl/44601091-Test-motywacji-realizacji-planow-i-zamierzen
KWESTIONARIUSZ „Moja kariera”
na podst. E.H.Schein,1990
źródło: A. Paszkowska-Rogacz,
Warsztat pracy europejskiego doradcy kariery zawodowej, Warszawa 2002.
www.lo.wszp.edu.pl/dokumenty/TEST_KOTWICE_SCHEINA.pdf
ANKIETA UMIEJĘTNOŚCI
autor: E. Lis, J. Woroniecka
źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
www.doradztwo.ore.edu.pl/przygotowanie-uczniow-gimnazjum-wyboru-zawodu/
ANKIETA UZDOLNIEŃ „W czym jestem mistrzem?”
oprac. na podst. Listy Uzdolnień – G. Gwis, H. Kaczyńska
źródło: G. Gwis, H. Kaczyńska
Scenariusz warsztatów aktywizujących uczniów klas VIII do świadomego wyboru zawodu, Łódź 1997.
www.cen.uni.wroc.pl/old/Forum_SDS/Pliki_SDZ/3_uzdolnienia.pdf
ANKIETA „Mój stan zdrowia”
autor: G. Sołtysińska
źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
www.doradztwo.ore.edu.pl/przygotowanie-uczniow-gimnazjum-wyboru-zawodu/
OKREŚLANIE CECH TEMPERAMENTU
autor: G. Sołtysińska
źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
www.doradztwo.ore.edu.pl/przygotowanie-uczniow-gimnazjum-wyboru-zawodu/
SZEREGOWANIE PRZEDMIOTÓW SZKOLNYCH
autor: J. Woroniecka
źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
www.doradztwo.ore.edu.pl/przygotowanie-uczniow-gimnazjum-wyboru-zawodu/
POMOCNICZY KWESTIONARIUSZ DO OCENY PRZEZ UCZNIA POZIOMU WŁASNYCH UZDOLNIEŃ ORAZ SZYBKOŚCI PRZYSWAJANIA
I UTRWALANIA WIEDZY
źródło: G. Sołtysińska, J. Woroniecka (red.),
Przygotowanie uczniów gimnazjum do wyboru zawodu, Warszawa 2003.
www.doradztwo.ore.edu.pl/przygotowanie-uczniow-gimnazjum-wyboru-zawodu/
KWESTIONARIUSZ STYLU UCZENIA SIĘ
(wg teorii D. Kolba)
www.zasobyip2.ore.edu.pl/pl/publications/download/3212
KWESTIONARIUSZ „Mój sposób podejmowania decyzji”
Źródło: M. Mrozek
Praca! Szukam. Zmieniam. Wybieram, Warszawa 2007.
BATERIA SKAL IDENTYFIKACJI UZDOLNIEŃ UCZNIÓW (SIU)
Autor: J. Uszyńska-Jarmoc, B. Kunat.
Źródło: J. Uszyńska-Jarmoc, B. Kunat
Debiutant czy ekspert? Identyfikacja i samoocena uzdolnień uczniów, Kraków 2018.
INNE:
TEST „JAK OCENIAM WŁASNĄ PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ”
www.zarzadzanie.uni.lodz.pl/RekrutacjaWZ/Sprawdźsię/PrzedKWESTIONARIUSZ „DO JAKIEJ PRACY SIĘ NADAJESZ?”
www.zespolszkol35.pl/lo/download/szok/6.doc
TEST BELBINA – ROLE GRUPOWE
www.qwsi.pl/asp/pliki/aktualnosci/rola_w_zespole-cwiczenie.do
Warto również odwiedzić stronę:
https://doradztwo.ore.edu.pl/narzedzia-diagnostyczne-dla-doradcow-zawodowych/
Opracowanie:
Elżbieta Swat-Padrok
